تهران- ایرنا- پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی تبریزموفق به سنتز آزمایشگاهی نانوحامل های پلیمری شدند که از آن ها می توان در ژن درمانی سلول های سرطانی استفاده کرد، این نانوحامل ها در مقایسه با نمونه های مشابه، از سمیت کمتر و زیست سازگاری بالاتری برخوردارند .
به گزارش روزشنبه گروه علمی ایرنا ازستاد ویژه توسعه فناوری نانو، ژن درمانی روشی است که در آن ژن معیوب، اصلاح شده و به کمک یک حامل به درون سلول فرستاده می شود، حامل های مورد استفاده برای انتقال ژن ها، به دو دسته ویروسی و غیرویروسی تقسیم بندی می شوند . حامل های ویروسی به رغم اینکه کارایی بالایی در انتقال دارند، به دلیل سمیت و زیست سازگاری پایین، کاربرد محدودی پیداکرده اند، در مقابل، حامل های غیرویروسی از جمله پلیمرها و لیپیدهای کاتیونی مورد استفاده گسترده ای قرار گرفته اند. مهسا یوسف پورمرزبالی ازمحققان این طرح با بیان اینکه کشف و معرفی حامل های ژن کارآمد و زیست سازگار یکی از زمینه های مهم درحوزه ژن درمانی محسوب می شود گفت : در این پژوهش، تلاش ما بر این بوده است تا پلیمری که از خصوصیات برتری همچون سمیت پایین و زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری بالایی برخوردار باشد را به عنوان یک حامل مناسب جهت انتقال ژن معرفی کنیم تا با انواع حامل های تجاری قابل رقابت باشد، برای این منظور پلیمر پلی یورتان انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت .
وی با تأکید بر مصارف زیستی متفاوت پلیمرهای پلی یورتان به دلیل خواص فیزیکی و شیمیایی مناسب و زیست سازگاری بالای آن ها افزود: با بررسی خواص مشتقات پلیمر پلی یورتان، انتظار می رفت با اعمال تغییراتی در ساختار این نوع پلیمرها بتوان به بازده مطلوبی از انتقال ژن، کاهش سمیت و افزایش زیست سازگاری حامل ژن دست یافت .
وی یادآورشد: این پلیمرهای تغییریافته با احاطه کردن و فشردن مولکول های DNA ، اندازه آن ها را تا مقیاس های نانومتری کوچک می کنند، بازدهی بالای انتقال ژن در سلول های سرطانی توسط این نانوحامل ها باعث شده این پلیمر تغییریافته به عنوان یک رقیب جدی برای نانوحامل های تجاری مطرح شود .
وی افزود: با توجه به بار منفی مولکول های DNA ، ماده حامل آن ها به منظور برقراری ارتباط بهتر، باید دارای بار مثبت باشد، ازاین رو، ذرات پلیمری را تحت عملیاتی موسوم به کواترنه کردن قرار می دهند تا ذرات پلیمری به ذرات با بار مثبت یا ذرات کاتیونی پلیمری تبدیل شود . وی گفت : پایداری در محلول های فیزیولوژیکی، توانایی حمل مقادیر بالای DNA و امکان انطباق مشخصه های ساختاری با DNA ، از خواص منحصربه فرد این ذرات پلیمری کاتیونی به شمار می روند . نتایج این تحقیق درمجله Chemico Biological Interactions به چاپ رسیده است .